Indonesië: het land waar we aan moesten wennen

Selamat siang allen,

Het volgende verhaal gaat onder ons avontuur in Indonesië maar aangezien we bijna twee maanden hier zullen zijn gaan we er twee verhalen van maken! 

Jaaaaaaa, eindelijk vliegen met de KLM!!

We waren gebleven bij onze KLM vlucht van Kuala Lumpur naar Jakarta en wat was het fijn! Het mooie blauw, de blonde koppies en het heerlijke Nederlands, ook al was de vlucht nog geen twee uur, toch werden we heerlijk verwend met een hapje en een drankje plus een eigen schermpje met alles erop en eraan.(met Nederlandse ondertiteling!)

Door andere reizigers werden we al gewaarschuwd over Jakarta, het zou een van de ergste Aziatische wereldsteden zijn, erger dan dat we mee hadden gemaakt. Iedereen reist ook zo snel mogelijk door maar wij dachten we geven het een kans, er is altijd wel wat moois te zien en te doen. We hebben nu al zoveel meegemaakt Jakarta moet wel lukken… hadden wij het even mooi mis! 

Wij geloven best dat Jakarta leuk kan zijn maar dan moet je wel in een mooi luxe hotel zitten waarbij je netjes word opgehaald bij het vliegveld en je met een gids de stad rond kan gaan. Op eigen houtje weet je niet wat je mee maakt; het is nog warmer in deze stad dan in heel Azië zelf, de smog is niet te harden en de stank is verschrikkelijk. De mensen zien je als lopende Roepia’s en willen dus van alles van je. Ik werd zo bekeken dat het leek alsof ik naakt door de stad liep.(dat was overigens niet zo!) 

Eenmaal aangekomen bij het hostel bleek ons bed bedbugs te hebben en ook het tweede bed wat werd aangeboden. Het was ook blijkbaar normaal want ze keken er niet raar van op… verhuizen naar een andere plek was geen optie want het was inmiddels al 1 uur ’s nachts. We hebben in de lobby op bankjes moeten “slapen”, geen goed begin van Indonesië maar een boek mag je niet oordelen op z’n buitenkant dus we hielden goeie moed en gingen de volgende ochtend zo snel mogelijk naar een andere stad genaamd Bogor. 

Bogor is een stad dichtbij Jakarta en een goeie uitval basis van de drukte zegt men. Met de trein gingen we naar Bogor en ook in Bogor was het bloedheet en mega druk, het was uiteraard zaterdag dus markt dag! Daarnaast was onze homestay aan de andere kant van de stad en met dit verkeer is lopen sneller. Tot nu toe klikt het nog niet met Indonesië. 

Het is altijd goed om een stukje te lopen en een beetje buiten de drukte te gaan staan en een plan te bedenken. 

Maar daar kwam ze aan onze Indonesische heldin met burka en al op de scooter om ons te helpen. Met gebrekkig Engels en een straatnaam konden we haar vertellen waar we moesten zijn en hield zij twee Go-Jeks aan (een Go-Jek is een scooter taxi, wat ideaal is met dit drukke verkeer). Na wat over en weer gepraat met de scooter taxi’s gingen we naar onze homestay, onze heldin heeft zelfs voor ons betaalt en no-way dat wij wat geld mochten geven!  

Helemaal bezweet en vies van alle uitlaatgassen kwamen we eindelijk aan bij de homestay waar we met open armen werden ontvangen, een dik pluspunt van dit alles zijn de mensen(behalve Jakarta), wat een ontzettend lief volk! 

Gelukkig kon de eigenaresse ons alles vertellen over haar land, waar en wat we moeten zien en hoe we de aankomende tijd moesten gaan reizen in verband met de Ramadhan, want dat gaat ook nog eens een probleem worden… We wisten al wel dat de Ramadhan bezig was maar we wisten niet dat het zo’n probleem zou gaan worden. Hier is het namelijk echt een heel groot ding want meer dan 90% van de Javaanse bevolking is Islamitisch en het einde kwam steeds meer in zicht wat betekent; een heel groot feest plus een vakantie er achteraan. Voor ons betekent dit “ga zo snel mogelijk naar een plek waar je zeker een week kan blijven zodat je niet hoeft te reizen want dat is DRAMA”. 

De bakfiets, een heel normaal vervoersmiddel hier.

Hebben wij weer! De eigenaresse stelde voor om even op te frissen wat te eten (wat zij voor ons klaar heeft gemaakt) en snel een plan de campagne te maken voor de aankomende periode. Gelukkig is tegenwoordig wel alles online te boeken, trein, bus etc. dus het zou makkelijk moeten zijn… Helaas, alles wat we zochten was of heel duur of al uitverkocht, het was zo frustrerend dat we even zijn gaan wandelen in de Botanische tuinen (de enige highlight van de stad Bogor). 

Uit ervaring weten we dat in Azië alles mogelijk is, ook tijdens feestdagen en vakanties, het reizen kan gewoon langer duren en minder comfortabel zijn en waarschijnlijk wat prijziger. Dus ook nu gaan we heus wel van A naar B komen alleen de vraag hoe is niet duidelijk maar wel avontuurlijk. 

Iedereen, maar echt iedereen wilde met ons op de foto, zo ook de lokale politie.

Op 10 juni gingen we van Bogor naar Bandung met een lokale bus, prijs was goedkoop en de bus zelf viel best mee. De rit duurde 8 uur in plaats van 5 maar dat kwam voornamelijk door file dus al met al viel dit reuze mee. In Bandung hadden we een mooi en fijn hotel met een heerlijk bed, een goeie douche en een betere locatie. De stad Bandung heeft veel Nederlandse geschiedenis met nog vele koloniale gebouwen en je kan nog goed zien dat het ooit een rijke stad was. Nu is het meer een vergane glorie en helaas druk en chaotisch maar we hebben hier lekker kunnen wandelen en eindelijk goed kunnen proeven van de Indonesische keuken. Toch waren we echte beroemdheden want veel mensen wilden maar steeds met ons op de foto en waren maar al te blij als we gedag zeiden of even zwaaiden. We merkten wel dat vrouwen hier helemaal bedekt zijn dus dat ook ik geen korte broek aan deed en schouders bedekt had. 

Oude koloniale gebouwen en een "drive-through" ATM...

Na Bandung zijn we naar Yogjakarta gegaan en hier zijn we dik een week gebleven. We hoorden van veel mensen dat Yogja een leuke stad is en er is genoeg te doen in de omgeving dus we zouden ons wel vermaken. De reis naar Yogjakarta is er een voor in de boeken en omdat het zo verschrikkelijk was konden we niks anders doen dan de slappe lach krijgen. Deze bus had namelijk 5 stoelen op een rij met iets van 40 rijen in totaal. Wij zaten met stoel 30 en 31 pas op de helft van de bus. Mensen namen hun hele hebben en houden mee dus jullie kunnen je wel bedenken hoe lekker krap dit was. Gelukkig dat Youri en ik naast elkaar zaten zonder iemand naast ons (er was wel een mini gangpad) en na 17 uur later waren we in Yogjakarta! Na die busrit wisten we dat we dit NOOIT meer gingen doen en we hebben daardoor ons plan omgegooid. 

Eenmaal in Yogjakarta hebben we daar een leuke tijd gehad, we zaten in een leuk guesthouse met een zwembadje en hele lieve mensen. Aldy was de eigenaar en kon wat Nederlands en gaat in september ook weer vrienden in NL opzoeken.

Met het einde in zicht van de Ramadhan was ook in Yogja heel veel dicht helaas, ondanks dat we hier wel de meeste toeristen zagen die we eerder nog niet tegen zijn gekomen. 

Het eind van de Remedhan en het begin van het Suikerfeest. De optocht van de Sultan van Yogyakarta.

Het Suikerfeest begon hier op 14 juni na zonsondergang, er was vuurwerk en een parade door de straten en alle Moskeeën gingen los met hun gebeden voor Allah. Helaas duurde dit de hele nacht dus echt slapen ging niet echt maar goed, iets wat we niet meer mee gaan maken. 

De ongelofelijke Borobudur...

In de omgeving liggen de wel bekende tempels Borobudur en Prambanan en dit zijn echt hele bijzondere tempels. Hoe men dit vroeger heeft kunnen maken/bouwen is ongelofelijk (hetzelfde als bij piramides). Tijdens de bezoeken aan de tempels werden we weer als beroemheden gezien en zijn we met weet ik veel hoe veel mensen op de foto geweest. Hele families of vrienden groepen kwamen voorbij en bij een van de laatste gezinnen hebben we ook zelf een selfie gemaakt, we moesten dit uiteraard voor onszelf ook vastleggen!

De Prambanan Tempels, samen met de Borobudur dé publiekstrekkers van Java.

Verder hebben we veel van het WK kunnen volgen, hebben we bij een heerlijk Frans/Mediteraans restaurant gegeten (onszelf goed verwend) en hier en daar wat Indonesisch geleerd. Het is bizar hoeveel woorden op het Nederlands lijken of hetzelfde zijn die zelfs nog worden gebruikt. 

Hadden we al gezegd dat ze allemaal met ons op de foto wilden?

Op 21 juni om 6 uur ’s ochtends vlogen we naar Bali, hierdoor hebben we het oosten van Java overgeslagen maar dat gaan we later doen. Eenmaal op Bali voelden we ons zo veel fijner, de vibe hier is heerlijk! Het doet me denken aan Ibiza maar dan niet zo duur en met relaxtere mensen. De restaurantjes zijn hip en super leuk aangekleed, je kan overal weer een alcoholische versnapering kopen dus kortom: We love Bali! 

We hebben voor de aankomende 12 dagen een scooter en gaan heel het eiland rond touren plus met de ferry nog even naar Oost-Java voor de Ijen vulkaan. Deze vulkaan willen we echt bezoeken omdat je hier ’s nachts blauw vuur kan zien door alle zwavelgassen en hier is ook een azuur blauwe meer te zien. Deze tour hebben we in de nacht van 24 of 25 juni gedaan met onze gidsen Leo en Sahari. Je wordt om 12 uur ’s avonds opgehaald, rijd twee uur naar een bepaalde hoogte op de vulkaan en de rest loop je. De tocht duurt ongeveer twee uur. Eenmaal boven moet je je gasmasker op en loop je zo richting het blauwe vuur onder een sterrenhemel (het is namelijk 4 uur ’s nachts). Zo’n bizar en bijzonder gezicht tegelijkertijd! Onze gids Sahari kon nog dichterbij het vuur komen voor de perfecto foto, hij nam van iedereen een telefoon mee en verdween in de rook en kwam later terug met de mooiste foto’s ooit!!

De Ijen Kawah met het Blue Fire. Een fantastisch uitzicht!

Met zonsopgang was het helaas bewolkt maar we konden al snel goed het meer zien, dit is echt de kleur azuur blauw. Na wat foto’s gingen we snel naar beneden want het was heel erg koud boven (uiteraard waren we te koud gekleed). Beneden bij de auto hebben we met elkaar nog een theetje gedronken en wat koekjes gegeten want na zo’n nachtelijk avontuur krijg je wel trek en het was inmiddels al 7 uur in de ochtend. Tijdens de rit terug naar ons guesthouse was iedereen in slaap gevallen. Wij gingen snel douchen, ontbijten en weer terug naar Bali.

De permanente zwavelrook en het azuur-blauwe meer.

Onze tour op Bali gaat verder via het Noorden naar het Oosten. In het Noorden hebben we kunnen snorkelen en hebben we in hele mooie Homestay’s geslapen, weer heerlijk gegeten en goed gewerkt aan onze bruine huid. Ook hebben we genoten van mooie tempels en heerlijke wijn! Ja, die maken ze zelf op Bali en is echt fantastisch, helaas niet in NL te verkrijgen. Zeker na een hele lange tijd geen wijn te hebben gedronken is het alsof er een engel op je tong pist (pardon my French). 

Af en toe moet je ook een genieten he!!

In het oosten verbleven we in Sanur, staat bekent om mooie stranden en een wat rustiger plekje. Ook hier zijn de restaurantjes heel leuk en hebben we echt hele goeie koffie gedronken (ook zeldzaam in Azië). Het hoogte punt van Sanur was wel het meehelpen van het schoonmaken van het strand, de organisatie Trash Hero’s hebben elke week ergens op Bali een beach clean up, allerlei vrijwilligers (zowel enkele lokale mensen als toeristen) helpen plastic rapen van het strand. Ik had via Facebook dit al vaker voorbij zien komen en aangezien plastic echt een heel groot probleem is in Azië en vooral Indonesië wilden we graag ons steentje bijdragen. 

Wijze woorden bij de Ijen Kawah! Afval is een onwijs groot probleem!

Op dit moment zitten op het vliegveld in Kuala Lumpur omdat we voor het Visum even het land uit moesten en vliegen was gewoon goedkoper (en veel makkelijker) dan een Visum kopen. Vanavond zijn we weer in het heerlijk Bali en over iets meer dan een week komen Han en Isis ons opzoeken (vader en zusje Youri)!! 

Weer bedankt voor het lezen en tot de volgende keer! 

Dikke kus

AS&Y

Na bijna 9 maanden(!) Azië zijn we nog steeds gek op elkaar!